خط کشی بیمارستانی

خط کشی بیمارستانی برای کفپوش بیمارستانی ، در واقع نوعی مواد شیمیایی یا برچسب می باشد که جهت انتقال اطلاعاتی خاص اعم از نشان دادن مسیر صحیح یا به طور کلی مسیر از آن استفاده می شود. نشانه گذاری سطوح برای ارائه ی بهتر اطلاعات به عابرین، یکی از مهمترین عوامل در به حداقل رسانیدن سردرگمی و عدم اطمینان در مسیر عبور و یا حتی رانندگی می باشد.

نشانه گذاری یا خط کشی در کشور های مختلف تقریباً مشابه می باشد اما در هر کشور دارای استانداردها و معانی خاص خود است. در تمامی بخشهای بیمارستان ها نیز مانند جاده ها و یا پارکینگ ها و جهت رفاه حال مراجعين و به منظور راهنمایی آنها از درب ورودي تا مقصد مورد نظر، از این خطوط رنگی استفاده شده است که در ادامه این مطلب با معانی هر یک از آنها خواهیم شد.

انواع خط کشی

در این قسمت با انواع سیستم ها و ابزارهای قابل استفاده جهت خط کشی سطوح آشنا خواهیم شد.

– رنگ: رنگ متشکل از سه قسمت اصلی رنگدانه ها، رزین و آب یا حلال است. رنگدانه ها نیز ریز دانه هایی هستند که کار آنها جلوه گر کردن رنگ در سطح می باشد. ریز دانه ها ممکن است با مواد یووی یا دیگر مواد براق مخلوط شوند. رزین هم در چسبیدن مواد به سطح نقش موثری دارد.

رزین های براساس حلال، رنگ دانه ها و مواد به کار رفته در رنگ از جنس های مختلفی نظیر پی وی سی لاتکس استات، متیل متاکریلات و یا رزین های آکریلیک ساخته می شوند. از حلال ها نیز برای روان شدن رنگ استفاده می شود و بسته به دیگر مواد و سطوح مورد نظر متفاوت می باشد. نفتا، تولوئن، متانول، کلرید متیلن، و استون از حلال های مورد استفاده در رنگ می باشند.

در خط کشی ها دانه های افزودنی با ضریب شکست بالا را به همراه رنگ اضافه می کنند و در طول مسیر یا پارکینگ ها مورد استفاده قرار می دهند. البته در مکان های مختلف جنس و نوع مواد به کار رفته در رنگ ها طبق استانداردهای اعلام شده از جانب سازمان مربوطه متفاوت می باشد.

رنگ از طریق یک سری لوله تحت فشار هوا به همراه دانه های ریز با شکست بالا به سطح پاشیده می شود. البته دانه های ریفلکتیو به صورت جداگانه در مخزن دیگری نگهداری می شوند و همراه با رنگ روی سطح اسپری شده و در مواردی هم به رنگ آمیخته می شوند.

خط کشی های ترموپلاستیک (گرمانرم): در این نوع خط کشی از هیدروکربن ها، استرها کلوفون یا مالئیک استرهای کلوفون اصلاح شده استفاده می شود. یکی از انواع خط کشی که در دنیا رایج می باشد خط کشی ترموپلاستیک می باشد که هزینه ی بیشتر و دوام بیشتری نیز دارد.

در این سیستم از چسب های ترموپلاستیک استفاده می شود. چسب های ترموپلاستیک به طور کلی از مخلوط، رزین، دانه های انعکاس و رنگ دانه ها تشکیل می شود. استفاده از این نوع رنگ ها به دلیل عدم استفاده از حلال در آن و یکپارچه شدن با سیستم انعکاسی افزایش یافته است. تفاوت این سیستم با سیستم قبلی در نوع رزین، رنگ دانه ها و نوع دانه های انعکاسی می باشد.

ماشین خط کشی ترموپلاستیک با ماشین رنگ معمولی کاملاً متفاوت است. این ماشین ها مواد را تا دمای 200 درجه سانتی گراد حرارت می دهند. سپس توسط یک نازل لرزاننده بر روی سطح جاده ریخته شده و بلافاصله دانه های انعکاسی روی آن گذاشته می شود. این نوع از خط کشی از بازتاب بالاتری برخوردار است و به علت ضخیم بودن وقتی وسیله ی نقلیه ای روی خطوط برود، ایجاد صدا می نماید.

خط کشی های ترموپلاستیک عموماً سفید و در مواردی زرد می باشد. خط کشی سفید شامل سفید تیتانیوم، اکسید روی و لیتوفون می باشد. لازم به ذکر است خط کشی ترموپلاستیک بر خلاف سیستم رنگ به جهت داغ بودن مواد و سیستم رنگ رزی زمان زیادی می برد.

ترموپلاستیک آماده (گرمانرم آماده): مواد تشکیل دهنده ی این سیستم کاملاً شبیه به سیستم گرمانرم می باشد با این تفاوت که مواد را قبلاً در محیطی دیگر گرما می دهند. سپس به صورت خطی پاشیده و پس از سرد شدن به صورت رول درمی آورند و برای نصب ابتدا سطح را با مشعل پروپان گرم کرده و رول حاضر شده را روی سطح جاده می چسبانند. این سیستم معمولاً با نوار های آماده که در زیر به آن اشاره خواهیم کرد، اشتباه گرفته می شود.

نوار پلیمری: سیستم نوار پلیمری بیشتر در ایالات متحده برای نشانه گذاری خطوط عابر پیاده مورد استفاده قرار می گیرد. در این نوع از نشانه گذاری، از نوارهایی شبیه شبرنگ با بازتاب بسیار بالا استفاده می شود. برای نصب این نوع نوارها نیز سطح مورد نظر را گرم کرده سپس با استفاده از غلتک نوارها را روی سطح گرم شده می چسبانند. استفاده از این نوارها در نواحی مرطوب رایج نبوده و همچنین این نوارها در برابر کشش و خراش مقاوم نمی باشند.

خط کشی بیمارستانی

به طور معمول در برخی مراکز دولتی و یا در بیمارستان ها جهت راهنمایی بهتر مراجعین، خطوطی بر روی زمین با رنگ های متنوع به عرض ۵ سانتی متر یا ۱۰ سانتی متر ترسیم می شود که هر کدام از این خطوط فرد را به مرکز مشخصی هدایت می کنند. به این گونه خطوط، خط کشی بیمارستانی می گویند که معمولاً بر روی زمین و دیوار انجام می شوند. در بسیاری از موارد دیده شده است که این خطوط توسط برچسب (برچسب خط کشی پارکینگ) رنگی یا رنگ های شیمیایی بسیار ماندگار و تقریباً ضد فرسایش ارائه می شوند.

بيمارستان ها جهت رفاه حال مراجعين، با طراحي خطوط راهنما آنها را از درب ورودي تا مقصد مورد نظر راهنمايي مي كنند و به عبارتی رهیابی مسیر تمامی بخشهای بیمارستان با خطوط رنگی از محل ورودی اورژانس امکان پذیر می باشد. خطوط رنگی به کار رفته در محیط بیمارستان به شرح زیر است:

• خط نارنجی: واحدهای اداری و مالی رسیدگی به شکایات
• خط قرمز: رادیولوژی
• خط آبی: بخش بستری و ام آر آی (MRI)
• خط سبز: آزمایشگاه و درمانگاه
• خط زرد: اورژانس و یا راديولوژي

جمع بندی

به طور کلی جهت خط کشی سطوح از نوعی مواد شیمیایی یا برچسب هایی خاص برای انتقال اطلاعاتی مانند نشان دادن مسیر صحیح به یک مکان مورد نظر استفاده می شود. نشانه گذاری سطوح برای ارائه ی بهتر اطلاعات به عابرین، یکی از مهمترین عوامل در به حداقل رسانیدن سردرگمی و عدم اطمینان در مسیر عبور می باشد.

در تمامی بخشهای بیمارستان ها نیز مانند جاده ها و یا پارکینگ ها و جهت رفاه حال مراجعين و راهنمایی آنها از درب ورودي تا مقصد مورد نظر، از یک سری خطوط رنگی که با نام خط کشی بیمارستانی شناخته می شوند، استفاده شده است. رهیابی مسیر تمامی بخشهای بیمارستان با خطوط رنگی از محل ورودی اورژانس امکان پذیر می باشد.